Onderkenning en diagnostiek bij vermoedelijk hoogbegaafde en/of dubbel-bijzondere leerlingen

S&Z-Heuristiek helpt misdiagnostiek te reduceren Er is een nijpend tekort aan adequate handelingsgerichte diagnostische deskundigheid onder schoolpsychologen en orthopedagogen bij vraagstellingen rond leerlingen met vermoedelijke hoogbegaafdheid (HB) en/of dubbel-bijzondere (2E) leerlingen. Dit hangt samen met enkele kwesties, die elkaar in een vicieuze cirkel versterken: gebrek aan empirisch onderbouwde kennis over (diagnostiek bij) 2E; eenzijdige expertise en het ontbreken van 2E-experts onder diagnostici; denken in diagnostische categorieën ofwel ‘etiketten’; inkrimping van diagnostiek bij onder meer expertisecentra van samenwerkingsverbanden. Dit alles leidt tot onvoldoende herkenning van kenmerken van 2E, eenzijdige duiding richting enerzijds HB plus onderpresteren of anderzijds HB plus een leer- of ontwikkelingsstoornis, en tot ongebalanceerd afgestemde interventies. In dit artikel illustreren we hoe de systematische werkwijze van de Sterkte & Zwakte Heuristiek kan helpen de diagnostische bias tegen te gaan. We sluiten af met een voorstel om HB en 2E te beschouwen als constructen op een continuüm.