Redactioneel

In de orthopedagogiek is het belangrijk om rouw een erkende plaats te geven binnen het zorgproces. Of het nu gaat over het verlies bij scheiding van het gezin, het verlies van autonomie bij een beperking of het verlies van fysieke gezondheid en sociale relaties bij de doelgroep ouderenzorg. Orthopedagogen hebben een cruciale rol bij het zichtbaar en bespreekbaar maken van rouw. Ze moeten niet alleen het verlies zelf erkennen, maar ook de unieke manier waarop elk individu dat verlies ervaart. Dit vraagt om geduld, empathie en het vermogen om moeilijke gesprekken aan te gaan. Het verdragen en vertragen van ingewikkelde emoties in de context van ‘tijdgeregistreerd werken’ vraagt veel van hulpverleners. Krijgt de orthopedagoog voldoende tijd in het huidige systeem om te reflecteren?