De uitdaging van het meten van gehechtheidsrelaties

In nummer 3-2024 van het Tijdschrift voor Orthopedagogiek verscheen het artikel ‘Meten is weten? Dilemma’s bij het in kaart brengen van gehechtheid in onderzoek en praktijk’ van Tharner en collega’s. De auteurs beschrijven de voor- en nadelen van de verschillende instrumenten die er op dit moment zijn om gehechtheid te meten. Ze geven aan dat eigenlijk geen van de beschreven instrumenten voldoet. Bovendien raden ze het gebruik van bepaalde vragenlijsten expliciet af. Ook raden ze aan om voortaan de focus te richten op opvoedgedrag in het algemeen. In deze reactie gaan we in op de zorgen van Tharner en collega’s. We betogen dat het afwijzen van specifieke instrumenten en diagnostiek van gehechtheidsrelaties in het algemeen het kind met het badwater weggooien is. Wij stellen ten eerste dat verschillende instrumenten verschillende deelaspecten van gehechtheidsrelaties meten. Ten tweede stellen we dat verschillende methodes (observaties, interviews, vragenlijsten) elk hun eigen voor- en nadelen hebben en dat in de screening en diagnostiek van gehechtheidsrelaties in de klinische praktijk het nodig is om meerdere methodes in te zetten. Tot slot geven we handvatten om diagnostiek van gehechtheidsrelaties zorgvuldig en kritisch uit te voeren.