Plaats, rust

Rust. Dat is vooral iets voor als je doodgaat. Hier rust ... die en die. Dan hoef je écht niets meer. Toch zou het fijn zijn als die rust al iets eerder begint, dan op het moment dat je er niets meer van merkt. Dat je vóór je laaatste adem ook echt in rust kunt ademen. En dat is nog niet zo eenvoudig. We kennen allemaal wel het verlangen, maar doe het maar eens. Er is altijd wel iets, altijd wel een taak, een verantwoordelijkheid, iets wat om je aandacht vraagt. En onze digitalisering helpt niet echt daarbij. We worden de hele dag voortdurend aan onze mouw getrokken, met piepjes en pushberichten.