De Flamingo-test

Er zijn nog niet voldoende genormeerde diagnostische testen voorhanden om leesproblemen vast te stellen bij studenten in het hoger onderwijs. Dit onderzoek bestudeert de bruikbaarheid van een nieuw diagnostisch instrument, de Flamingo-test. Dit is een test die de woordleesvaardigheid meet door middel van een korte tekst. Hoewel de aangeboden tekst er in de eerste instantie uitziet als een ‘normale’ tekst, kenmerkt deze tekst zich door het ontbreken van context. Omdat de lezer geen beroep kan doen op de context of verwachtingen tijdens het lezen, kan de tekst enkel gedecodeerd worden. De Flamingo-test werd afgenomen bij een grote groep studenten in het hoger onderwijs en specifiek bij een groep studenten met dyslexie. De Flamingo-test geeft daarbij allereerst een indicatie van het leesniveau van een student. Verder heeft de test een voorspellende waarde of er bij een student sprake is van dyslexie of niet. Uit de verdere resultaten van ons onderzoek blijkt dat de studenten met dyslexie significant slechter presteren op accuratesse, leessnelheid en leesefficiëntie in vergelijking met de proefpersonen zonder leesproblemen. Verder werd in dit onderzoek de Flamingo-test vergeleken met andere woordleestesten. Hieruit blijkt een vergelijkbare prestatie van de studenten met dyslexie en zonder dyslexie op alle drie de testen.